Γεννήθηκε το 1945 στον Έβρο, ζεί και εργάζεται στην Αθήνα.

Μετά τον εμφύλιο πόλεμο, η οικογένειά του μετακόμισε στη Βουδαπέστη μέχρι τα γεγονότα του 1956, όπου και εγκαταστάθηκαν στην Σόφια. Σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στο Τμήμα Μνημειακής Γλυπτικής, από το 1967 έως το 1972. Ακόμα κι αν του δόθηκε μια πολύ ακαδημαϊκή εκπαίδευση, δημιούργησε το πρώτο αφηρημένο έργο μοντέρνας γλυπτικής σε μια από τις κεντρικές πλατείες της Σόφιας. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1978 και συμπεριέλαβε το άϋλο στοιχείο και το φως του Αττικού ουρανού στα έργα του.

Αρκετές εκθέσεις και σημαντικά βραβεία ακολουθούν, σε Ελλάδα, Γαλλία, Ολλανδία, ΗΠΑ. Το 1981, εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Μπιενάλε της Βουδαπέστης, όπου κέρδισε ένα από τα Πρώτα Βραβεία. Το 1988, κέρδισε τον Εθνικό Διαγωνισμό του Υπουργείου Πολιτισμού και δημιούργησε το 2005 το Μνημείο στη μνήμη των 200 Εκτελεσθέντων Πατριωτών από τους Ναζί κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το οποίο εξακολουθεί να θεωρείται ως το πιο σημαντικό εθνικό μνημείο του 20ου αιώνα.

Τα έργα του Φανακίδη χαρακτηρίζονται από εξπρεσιονιστική ένταση. Ο καλλιτέχνης εστιάζει στην εξέλιξη του ανθρώπου, όπου το σώμα αντιπροσωπεύεται γυμνό από τους θρησκευτικούς και ιδεολογικούς «μύθους» του. Τα υπερμεγέθη «Πόδια» υπογραμμίζουν την επιθυμία του να συνδέσει το πραγματικό πεδίο με την ψευδαίσθηση. Η «Κεφαλή Giacometti» αποτελεί έναν φόρο τιμής στον Ελβετό γλύπτη, ένα από τα καλλιτεχνικά σημεία αναφοράς του. Η περίοδος 2000-2010 ανοίγει μιαν άλλη δημιουργική εποχή, όπου το φως του νέον που διαφεύγει μέσα από τις κατασκευές άνθρακα αναπτύσσει μια διαφορετική εσωτερική τοπογραφία μέσα από το έντονο σκοτάδι μιας απέραντης σκηνής. Ο αντίκτυπος των «Κοσμικών τοπίων" του είναι, πράγματι, εξαιρετικά αποτελεσματικός.

Έργα του βρίσκονται σε σημαντικά μουσεία Μοντέρνας Τέχνης, μεγάλες γκαλερί, θεσμικές και ατομικές συλλογές, σε όλη την Ευρώπη και στις ΗΠΑ, καθώς και σε δημόσιους χώρους στην Βουλγαρία, Ελλάδα, Κύπρο, Ολλανδία και ΗΠΑ.

 

«Ο Φανακίδης πλάθει με εξπρεσιονιστική δύναμη τις μορφές του προσεγγίζοντας μέσα από τις ρωγμές του υλικού το φθαρτό χαρακτήρα τους, καθώς αντιμετωπίζουν με προβληματισμό την σύνθλιψη τους από το τεχνολογικό περιβάλλον [...] και το ανεκπλήρωτο των ονείρων τους [...]Ο Φανακίδης, σε όλη την καλλιτεχνική του διαδρομή, προσδίδει δραματικότητα στις γλυπτικές του δημιουργίες. Εστιάζει άμεσα το ενδιαφέρον του στην πρωτόγνωρη ομορφιά της φόρμας και του χρώματος, στις αφηγηματικές εναλλαγές και στις εκφραστικές συγκινήσεις μέσα από τις παραμορφώσεις που εισάγει στο έργο του. Αρκετές δημιουργίες του τείνουν προς τον κόσμο του υπερπραγματικού υπερβαίνοντας τα όρια της πραγματικότητας για να συναντηθούν με το απροσδιόριστο και το όνειρο».

Τάκης Μαυρωτάς, Διευθυντής Εικαστικού Προγράμματος
Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β & Μ Θεοχαράκη

​

​